Wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1588r., jako wieś rycerska. Przy końcu XIV w. Świdnik należał do Leszka z synem Andrzejem. W II połowi 3 XV w. właścicielem wioski był Żegota; Gabonski - herbu Janina (na polu czerwonym tarcza rycerska, w szczycie ogon pawi).
W 1581r. wieś należała do Stanisława Rogowskiego z Rogow-herbu Nabra. Rogowski posiadał 4 łany kmiece, 5 zagrodników z rolą, 1 komornika z bydłem i 2 rzemieślników. Ponadto Rogowski posiadał swoje dobra w Jastrzębiu, gdzie było 5 zagrodników z rolą i dwóch komorników bez bydła. Rogowscy byli aktywnymi Arianami. Marcin Rogowski- podwojewodzi sądecki wybudował w Świdniku zbór ariański.
W 1629 r. właścicielem Świdnika był Sebastian Wielogłowski herbu Starykoń (w polu czerwonym koń w biegu, na szczycie korona złota a w niej wbity topor "HERBARZ RODÓW SZLACHECKICH KRÓLESTWA POLSKIEGO" Część I,
Warszawa,1855 r.).
Wielogłowski był ponadto właścicielem Jastrząbia, części Wolicy koło Stronią oraz Zagorowa. Wielogłowskich wspomina jeszcze w 1755 r. kronikarz ks. Stanisław Owsiński z Jazowska.
W 1752r. dziedzic w Świdniku rozpoczyna budowę dworu, który zachował się do czasów obecnych. Jest to dworek drewniany, zbudowany na zrąb, tynkowany, bielony, parterowy z facjatą od tyłu, na narożnikach ma kwadratowe alkierzyki.
Oprócz zabytkowego dworku znajduje się tu kaplica dworska, murowana z XVIII w .zbudowana od strony ołtarza na półokrągło o sklepieniu kolebkowym. Żelazne drzwi pochodzą z XVIII w. Wewnątrz kaplicy znajduje się obraz Matki Boskiej Bolesnej z XIX w. Nieopodal w odległości kilku metrów stał niegdyś zbór Ariański.
Do niedawna jeszcze istniała tutaj sklepiona piwnica (dwudzielna), która stała w obrębie wału ziemnego, przylegającego do stoku wzgórza. Dziś po tej piwnicy pozostał tylko dół, Resztki kamiennej piwnicy zabrał ktoś na cele budowlane. W lipcu 1967 r. podczas gwałtownej burzy i wichury kaplica została prawie doszczętnie zniszczona na skutek zwalenia się na nią lipy. Obecnie jest odremontowana, i można zwiedzać.